Wojciech Tarkowski był synem Magdaleny Ziółkowskiej, córki właścicieli folwarku dworskiego w Łyniewie koło Wisznic. W 1874 roku Piotr Szulc, ojciec Anny Szulc był juz od 8 lat dzierżawcą w Łyniewie folwarku kościoła w Wisznicach, skonfiskowanego przez Rosjan. Od 1970 Piotr Szulc był już arendarzem browaru w folwarku dworskim w Łyniewie a w roku 1885 figuruje już jako jego właściciel.

W pocztówce, wysłanej przez Marię Szummer w 1945 roku z Sarnak do jej kuzyna Władysława Tarkowskiego, mieszkającego w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 72, wymieniona jest ciocia Władysława Maria Jabłczyńska. Nie bardzo wiadomo, jak Maria Jabłczyńska była spokrewniona z Marią Szummer czy z Władysławem Tarkowskim. W tym czasie Maria Jabłczyńska przebywała w domu starców w Wieleniu nad Notecią. Władysław Tarkowski pewno był synem Anny Tarkowskiej z domu Szulc, starszej siostry przyrodniej Marii Szummer. Anna wyszła za Wojciecha Tarkowskiego w 1874 roku.

Z notatki zrobionej pewno przez Wacława Szulca podającą listę osób zaproszonych na uroczystość chyba przed rokiem 1926 wynika, że Władysławowie Tarkowscy mieszkali w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 68 a Czesławowie Tarkowscy mieszkali przy ulicy Marszałkowskiej 53 m.41.

Jak wynika z aktu zgonu, Wojciech Tarkowski był zarządzającym browarami tak jak większość Szulców, rodziny jego żony.