Mieszkała z synem Piotrem, bo zmarła w Łyniewie gdzie Piotr mieszkał na pewno od 1866 roku przenosząc się wpierw z Łomaz do Rossoszu a potem do Łyniewa. W akcie zgonu jej wiek podany jest jako 70 lat z nieznanych rodziców. Władze carskie uznawały ją za unitkę, gdyż ukarano księdza rzymskokatolickiego wisznickiego za dokonanie jej pogrzebu.

Już w czasach rozbiorów Rzeczypospolitej Cerkiew greckokatolicka została w planach władz Rosji do likwidacji poprzez włączenie ("powrót") do cerkwi prawosławnej. W swojej polityce rosyjscy carowie nie przewidywali miejsca dla konkurentów państwowego prawosławia, na którego czele stali. Na synodzie w Połocku w 1839 doszło do wymuszonego połączenia Cerkwi greckokatolickiej w Rosji z patriarchatem moskiewskim. Tym samym Cerkiew unicka na obszarze Cesarstwa Rosyjskiego zachowała się jedynie w Królestwie Polskim (Chełmszczyzna), jednak i tutaj w 1875 unia została zlikwidowana przy użyciu siły. Tak więc Cerkiew greckokatolicka na terenie zaboru rosyjskiego została niemal całkowicie zniszczona, trwając tylko na niektórych terenach w podziemiu. (źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ukraińska_Cerkiew_greckokatolicka)